این...

این واسه تنهایی هامه...

بی دلیل...!

تنها و بی کس، غمخوار و بی ترس، میرم تو قلب شهر و همراهم نی هیچکس...؟! مهم نی، من میرم! میدونم میشه رفت...



چیکه چیکه بارون، با زوزه های باد...
تیکه های فکر های فکرم، زیر بار خاک...
صحنه های عمرم، تو قلب چوب قاب...
من یه روزی مُردم، تا بسپرم به یاد...
 

هر روز سخت تر از دیروز!

"هر روز سخت تر از دیروز!"
جمله آشنایی که تقریبا هرکسی بالاخره اونو یک بار به کار میبره... وقتی که دوران کودکی و نوجوونی تموم میشه و احساس میکنیم دیگه وقت بازی کردن و بیرون رفتن و ... تموم شده! البته... خودِ من که به شخصه توی نوجوونیم بازی یا تفریح قابل قبولی نداشتم! اون چیزایی که خودم دلم میخواست باهاشون سرمو گرم کنمو وقتمو بگذرونم نداشتم و یه جور خـــَـلـــَـع برام به وجود آورده! به هر حال... روزا میگذره و من احساس میکنم دیگه وقت این نیست به چیزای کوچیک فکر کنم! آینده رو میبینم که چـــقـــدر میتونه برام سخت و طولانی و البته جـــذاب باشه! راه درازی در پیش دارم و دل کندن از افکار کودکی و وارد شدن به یه اجتماع شلوغ و پر از سروصدا...! سخته...خیلی هم سخته! هر روز سخت تر از دیروز... حس مسئولیت هایی که هر روز روی دوش آدم میاد و دیگه هم خالی نمیکنه تا اینکه خود آدم از پسش بر بیاد و بتونه تمومش کنه! وقتی تنها هستم و تنها ادامه میدم واقعا سخته... که اینم بازم به جمله "هر روز سخت تر از دیروز" میپیونده! دیروز خیلیا پشتم بودن، اما الان اونا دیگه نیستند و پیش خودشون میگن "اون دیگه بزرگ شده/بیخیال خودش عقلش میکشه/ و ..."

به هر حال، چیزی هست که بوده و هست و خواهد بود! کاریشم نمیشه کرد.

سرتونو درد آوردم! ببخشید.

تا پـــســـت بعدی که معلوم نیست کــِـی میتونه باشه، بـــدرود!

 

دلم

دلم گرفته از آدما و دیدشون ...

چشامو بستم رو اعتقاد و دینشون -__-
 

ببین، نه ولش کن ... :|

چشاتو ببند...
سیاهه نه؟؟؟ انقدر سیاهه که بعضی وختا یه رنگایی رو توش میبینی...
به این میگن توهم... وَهم...
چشاتو وا کن...
سیاهه نه؟؟؟ انقدر سیاهه که بازم بعضی وختا یه رنگایی رو توش میبینی...
اینم با قبلی فرقی نداره... توهم... وَهم...
این روزا حرفامو کسی نمیفهمه میخونه و رد میشه و میگه یعنی چی... این روزا خیلی مرموز شدم حتی واسه خودم این روزا زیاد حرف نمیزنم ینی زیاد حوصله حرف زدن ندارم اینی هم که میگم اونقدی نیس که به چش بیاد
این روزا شباشو بیدارم و روزاشم خواب؟نه بابا دلت خوشه خواب کجا بود روزاشم بیدارم ...
این روزا حتی نوشتنمم نمیاد... حتی نوشتنمم نمیاد دیگه...
این روزا بد نی خوبم نی ...فقط داره میگذره... یه جورایی طعم خرمالو میده... گَسِ گَسِ گَس...

...

199 ثانیه

در 199 ثانیه چراغی که قرمز بود،
پسرک در ماشین آخرین مدل خود،
و کمی آنطرف تر مَردی با زن و دو دخترش سوار بر موتور،
پسرک نگاه به وضع اصفناک آن مَرد انداخت و نیشخندی زد،
مَرد خجالت کشیده بود،
پسرک یک سوم آن مَرد هم سن نداشت،
و همسر آن مَرد که با حسرت پسرک را نگاه میکرد،
و منی که نظاره گر داستان بودم،
و صدایی آشنا از بلندگوی مسجد خیابان;
"فردا که بهار آید ، آزاد و رها هستیم"
آن مرد 199 ثانیه در خود مُرد... !
 

رپ فارس

سلام.

خب، دیدم امروزه بازار موسیقی "رپ" خیلی داغ شده، گفتم یه سری طلاعات در مورد این سبک بدم تا بهتر این سبکو بشناسیم :)

خب، اصلا اینکه رپ از کجا شروع شد:

رپ یه موسیقی اعتراض آمیر هستش که توسط فقرا و سطح پایین جامعه غربی یعنی سیاه پوستان ساخته شد.

ریشه رپ یعنی اعتراض! اصولا سیاه پوستان برای اعتراض کردن به وضع اون موقع این سبک موسیقی رو درست کردند تا با این روش اعتراض خودشون رو به گوش همه برسونن.

سبک رپ:

این سبک، یعنی موسیقی خیابونی !

در این سبک از ساده ترین کلمات برای سرودن شعر هاش استفاده میشه اما با استفاده از آرایه های ادبی.

در عین سادگی شعر،موسیقی ساده اما تاثیر گذاری این سبک نسبت به سبک های دیگه دقیقا چند برابره ...

خب، حالا این سبک رپ توی ایران از چه موقع شروع شد:

اوخر دهه 70 بود که خیلی آروم این سبک داشت خودشو توی ایران نشون میداد، کسانی بودن که این استارت این سبک رو زدن اما هیچ موقع به عنوان خواننده رسمی این سبک نشدن و نبودن.

بعد از مدتی، خواننده های رسمی این سبک خودشون رو نشون دادن:

یــاس - هیچکس - بهرام - گروه زدبازی - رضا پیشرو - حصین

پس از رشد این سبک توی ایران، خواننده ها به صورت غیر مجاز و خیابونی موزیک های خودشون رو به هم دیگــ میرسوندن، کیفیت موزیک ها هم بسیار پایین بود.

بعد از مدت ها، کم کم طرفداران این سبک هم خودشون رو نشون دادن و سایت های اینترنتی هم به پخش این موسیقی ها پرداختند ...

اما مشکلی که بود و هست، اینه که مسئولین این سبک رو یک جور تهاجم فرهنگی میدونن بدون اینکه نگاهیی عمیق تر به این سبک بکنن.

مشکل بزرگ تر این وسط، اینه که به دلیل غیر مجاز بودن یا به اصطلاح "زیر زمینی" بودن، کسایی که در این سبک فعالیت میکنن نمیتونن کنسرت بزارن، یا تک آهنگ , آلبوم های خودشون رو به فروش برسونن.

یعنی اگه شما برید توی این سبک خواننده بشید، فکر نکنین پولدار میشید، اصلا طرز فکر غلطیه ! نه تنها پول گیرتون نمیاد بلکه باید یه پولی هم برای اهنگ سازی و پخش آهنگ بکنین ...

خب، الان که دارم این متنو مینویسم سبک "رپ فارسی" خودش یک سبک موسیقی جدید هست که با نوع غربی خودش فرق داره.

خب حالا خود این سبک به چند شاخه تقسیم میشه:

سیاسی، اجتماعی، لاو، دیس لاو، گنگ، دیس، اعتراضی و ...

کسایی که میان آهنگ های به اصطلاح "خالطوری" میخونن، اصلا رپر حساب نمیشن (مثل ساسی مانکن و ...) چون این نوع خوندن، سبک 6.8 هست و پاپ ! اما به دلیل نزدیک بودن به سبک رپ، توی ایران این نوع موسیقی رو هم جزو رپ طبقه بندی میکنن. (کاری بسیار اشتباه)

یه نکته ای این وسط هست اینه که، رپری که شعر آهنگش رو خودش ننویسه اصلا رپر حساب نمیشه ! شعر باید توسط خود خواننده نوشته بشه !!

با اینحال، هنوز هم بعضی ها این سبک رو یه سبک بیهوده میدونن، بدون اینکه به این موسیقی فکر کنن ...

 

لبخند

لبخند زدن خیلی راحت تره تا بخوای به همه توضیح بدی چرا حالت خرابه ...